De culinaire ontdekkingsreis van Andreas Caminada

Wat betekent eten voor jou?

Eten is puur emotie, verweven met talloze verhalen. Door de vele herinneringen die eraan zijn gekoppeld, zou ik het een essentieel onderdeel van het leven durven noemen.

Denk je dat eten emoties kan oproepen?

Zonder twijfel. Eén smaak, één geur en je bent weer een kind, terug in de keuken van je moeder of oma. Voor mij is dat Maluns, een traditioneel Zwitsers gerecht dat mijn moeder vroeger maakte. Eén hap en ik ben weer thuis. Eten is zoveel meer dan smaak alleen. Het gaat om de setting, de mensen, de sfeer. Het is een beleving – en die kan ongelooflijk intens zijn.

Dat onderstreept hoe eten mensen samenbrengt.

Dat doet het echt. Eten verbindt. Bij ons thuis zijn de maaltijden heilige momenten – we lunchen en dineren altijd samen met de kinderen. Dat is de tijd van de dag waarop we echt samen zijn, praten, lachen, verhalen delen. Dat gaat ook zo bij etentjes met vrienden. Meestal trekken mensen van nature naar de keuken wanneer iemand aan het koken is, daar vinden dan ook de beste gesprekken plaats. Het is echt het kloppende hart van elk huis. Samen eten blijft een van de meest waardevolle momenten in het leven.

Vind je het belangrijk om te weten waar je eten vandaan komt?

Voor mij is échte luxe weten wie er achter een product zit en de passie zien waarmee het gemaakt wordt. We werken samen met een indrukwekkend netwerk van producenten, en telkens opnieuw is het fascinerend om te ontdekken wie ze zijn en hoe ze te werk gaan. Neem nu Hanspeter Gubser, de enige nog actieve professionele visser op de Walensee. Hij trotseert weer en wind om ons de meest verfijnde vis te brengen: forel, zalmforel, witvis. Stap ’s winters met hem in de boot, omringd door een mistig, ijskoud meer, en je krijgt een diep respect voor zijn toewijding. Weten dat deze vis rechtstreeks uit de Walensee komt, verandert de manier waarop we ermee omgaan. De connectie met de oorsprong blijft, of we de vis nu invriezen, zouten of drogen. Elk gerecht draagt een verhaal met zich mee – en dat proef je.

Ontmoet je vaak leveranciers?

Absoluut. Of het nu hier is of in het buitenland, achter elk product schuilt een verhaal, een familie, een onderneming. Je leert zoveel van deze mensen en er ontstaat vanzelf een persoonlijke connectie. Eén van mijn meest bijzondere ontmoetingen was in Mexico, bij een Mezcal-producent die nog steeds op de traditionele manier werkt: met ezels die de agave malen. Het was pure magie om te zien hoe hij vasthield aan het vakmanschap van zijn voorouders. Overal ter wereld kom je gepassioneerde makers tegen die hun erfgoed levend houden – dat is ongelooflijk inspirerend.

Zie je eten en culinaire ervaringen als een venster op andere culturen?

Absoluut. Als je een land en zijn mensen echt wil begrijpen, moet je naar hun eetcultuur kijken. Hun ingrediënten, bereidingswijzen, rituelen rond de tafel – dat vertelt je alles over hun geschiedenis en levenswijze. Steeds meer mensen reizen tegenwoordig om culinaire redenen en kiezen hun bestemming op basis van de lokale keuken. Daarom zijn landen als Thailand en andere Aziatische bestemmingen zo geliefd onder chefs – je vindt er overal fenomenaal eten. Ik ben ervan overtuigd dat het leren kennen van de mensen, hun levensstijl en hoe ze koken de beste manier is om een cultuur écht te begrijpen.

Hoe bereid je je voor op een culinaire reis?

Ik begin met research, praat met mensen die er al geweest zijn. Chefs geven altijd de beste tips. Als het om een project gaat, zoals Caminada Magazine, werken we meestal met een lokale host. Bij privéreizen kiezen we gewoon een land dat ons op dat moment intrigeert. En er valt altijd iets nieuws te ontdekken – via de Michelingids, lokale tips of online speurwerk.

Wat is de meest onverwachte inspiratie die je ooit uit een reis hebt gehaald?

Dat is al zo vaak gebeurd! Soms is het een uniek recept, soms een techniek. In Montenegro ontdekte ik een boerderij waar ze honing maakten van brandnetels – waanzinnig. Maar wat me vooral bijbleef, was een stoofpot die ze klaarmaakten op een manier die ik nog nooit had gezien: de pan werd volledig met as bedekt, zodat de hitte van boven kwam en het vlees langzaam en gelijkmatig gaarde. Een eenvoudige, bijna oerkrachtige manier van koken – met een fenomenaal resultaat.

Wat heb je, naast culinaire kennis, uit je reizen geleerd?

Dat als je openstaat voor ontmoetingen, je altijd warmte terugkrijgt. Ik blijf me verbazen over de vrijgevigheid van mensen. Reizen voedt mijn creativiteit op manieren die ik nooit had verwacht. Natuurlijk is het inspirerend om ideeën uit te wisselen met collega-chefs, maar minstens zo waardevol zijn de gesprekken met mensen buiten de keuken. Gesprekken met anderen verruimen je blik en leren je onverwachte dingen. Het geheim? Gewoon luisteren.